ترجمه لفظی قرآنترجمه لفظی قرآن به ترجمه لفظ به لفظ قرآن اطلاق می‌شود. ۱ - روشهای ترجمه قرآندو روش در ترجمه قرآن از گذشته تا کنون رایج بوده است: ۱. ترجمه لفظی یا تحت اللفظی؛ ۲. ترجمه تفسیری یا معنوی قرآن. ۱.۱ - بررسی روش نخستدر روش نخست، مترجم صرفا برای یکایک کلمات، معادل ذکر می‌کند و هدف از ترجمه نیز ارائه متنی است که از نظر محتوا با اصل قرآن کریم به زبان عربی برابر باشد. ترجمه لفظی تا سده اخیر چندان رواج نداشته است و مترجمان به شیوه دیگر ترجمه (صرف انتقال مفاهیم قرآن) قناعت کرده‌اند. در ترجمه تحت اللفظی، مترجم با حفظ ساختار جملات در متن مبدا، صرفا به جایگزینی معادل‌ها به جای کلمات متن می‌پردازد. این نوع ترجمه در نگاه اول شاید به حفظ امانت نزدیک تر باشد؛ بسیاری از مترجمان، آن را بدترین نوع ترجمه می‌دانند؛ زیرا حاصل آن در بسیاری از موارد، ارائه جملاتی گنگ و نامفهوم و ناتوان از بیان مقصود است و عدم آشنایی مترجم با فرهنگ و زبان مبدا و مقصد را نشان می‌دهد؛ برای مثال، ترجمه تحت اللفظی آیه شریفه (ولا تجعل یدک مغلولة الی عنقک ولا تبسطها کل البسط...) نهی از بستن دست به گردن و همچنین گشودن کامل آن است؛ حال آن که مفهوم و پیام آیه، نهی از تبذیر و سختگیری بر خانواده است. [۲]
باقوری، احمد حسن، مع القرآن، ص۳۱۳.
[۳]
جمعی از محققان، مجله ترجمان وحی، ج۲، ص۱۰-۱۱.
[۴]
بی آزار شیرازی، عبد الکریم، ترجمه آوایی، تفسیر پیوسته و تاویل قرآن به قرآن ناطق، ص۲۴۱.
[۵]
رامیار، محمود، تاریخ قرآن، ص۶۴۷.
[۶]
عمیدزنجانی، عباسعلی، مبانی و روشهای تفسیر قرآن، ج۱۰، ص۴.
۲ - عناوین مرتبطترجمه تفسیری قرآن ؛ حکم ترجمه قرآن . ۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «ترجمه لفظی قرآن». |